“Şrek: Sonsuza Dek Mutlu”, son bölüm olamaz! Bir kere, ‘yazılım canavarları’ sayesinde serinin teknolojik olarak en gelişmiş filmi ve ses tasarımları da, görsel içerik denli ayrıntılı.

Rumpelstiltskin’in büyü içeren anlaşmasına imza atıp yaşamındaki tüm güzellikleri kaybeden ve kaybettiği için de değerlerini anlayan yeşil devin bu marifetiyle oluşan ‘alternatif Shrek dünyası’, canlılığı, renk yelpazesinin genişliği, mevcutların yanına katılan yeni tipleriyle, bir ‘masal diyarının içinde’ olmasına rağmen, yine ve daha şiddetli biçimde, Grimm Kardeşler’e ‘ters’! Zaten serinin küçükler kadar büyükler tarafından sevilmesinin sırrı bu yaklaşımda yatıyor. Verdikleri dersler doğrultusunda büyüdüğümüzde bizleri mutlu etmesi gereken masallar ve kahramanlarının o ‘gülümseyen son’larla aslında hep ‘akıllı, uslu’ yalanlar uydurdukları gerçeği, hayatın zorluklarına çarpıp toslarken kafamıza ‘dank’ ettiğinde ve intikam alma isteğimiz de kabardığında, Shrek serisinin sunduğu ‘münasebetsiz yaklaşım’ı seviyoruz. Ve sinsice yüklenmiş ‘inadına’ cinsel çağrışımları da…

Evet, bu seride de ‘mutlu son’lar var; fakat hep ‘aykırılıklarla’! Hayır, “Shrek” serisi bitemez! Hele bir de 3 Boyuta geçmişken… Zaten orijinal izlemeniz de şart: Mike Myers (Shrek), Eddie Murphy (Eşek), Cameron Diaz (Prenses Fiona), Antonio Banderas (Çizmeli Kedi) ve diğerlerinin performanslarına, herhangi bir seslendirme sanatçısının ulaşması olası değil!